اين هنر که شهرتي جهاني دارد در برخي از مناطق کشور به قدري غريب است که بسياري از هموطنان حتي با نام آن هم آشنا نيستند .
امروز تنها ۱۵نفر فيروزه کوب در جهان فعال هستند که اين عده تنها در ايران حضور دارند. استادکاران اصفهاني که در کار با فلزات آشنايي کافي داشتند، فيروزه کوبي را بيشتر بر مس، نقره و برنج به کار بردند. آن‌ها ابتدا ظرف موردنظر را صيقل مي‌دهند و با چسب و لاک آغشته مي‌کنند و سنگ‌هاي فيروزه را که از هرگونه ناخالصي پاک شده است به وسيله حرارت روي ظرف مي‌چسبانند و با سايش سنگ الماس ظرف مزبور را صاف و يک‌دست مي‌کنند.
فيروزه را بيشتر براي تزيين بر پيکر گلدان، شکلات خوري و قاب آيينه مي کوبند. بازار خريد ظرف‌هاي دست ساخته فيروزه کوبي شده بيشتر کشورهاي اروپايي است اما در سال‌هاي اخير به دليل انجام اين کار در کنار نقوش اسلامي در داخل نيز طرفداران زياد پيدا کرده است.
در هنر فيروزه کوبي، قطعات ريز فيروزه که ديگر در جواهرسازي قابل استفاده نيستند را روي ظروفي از جنس مس، نقره، برنج يا برنز مي‌نشانند و مانند موزائيک کنار هم قرار مي‌دهند.
فيروزه يک کاني کمياب و ارزشمند آبي رنگ نزديک به سبز است که خواهان فراواني دارد.
اين کاني به‌دست فيروزه‌تراشان شکل داده مي‌شود و به عنوان نگين براي انگشتر، گردنبند، گوشواره و ديگر جواهرات به کار مي‌رود.
انتهای پیام/
